poniedziałek, 24 marca 2014

Wiedza




Wiedza - Pojęcie Względne




Mówią że nauka to potęga, droga do wiedzy, że bez niej nie da się nic osiągnąć. Każą się uczyć choć sami nie robili tego tak gorliwie. Twierdzą że poprzez uczenie się, staniemy się mądrzejsi. Podobno wiedza ma nam pomóc a wiemy czym ona tak naprawdę jest ? Dlaczego pewne rzeczy wiemy a na drugie nie znamy odpowiedzi ? Odpowiedź na to pytanie nie jest prosta, ani tez logiczna. Rzecz w tym że my wiemy wszystko tylko trzeba umieć to zrozumieć. Nasz mózg zapamiętuje każdy obraz, każdy odgłos, każde słowo, każdy zapach, każdy dotyk a nawet każdą czynność. Mamy w sobie potęgę, o której nawet nie śniliśmy. Skoro tak jest, to dlaczego musimy się czegoś uczyć na pamięć powtarzając coś lub na okrągło coś czytając ? Co powoduje że nie pamiętamy jakiegoś miejsca czy osoby ? Wyjaśnienie znają naukowcy, ale do nich też ten fakt nie przemawia. Mózg nie jest ośrodkiem naszych myśli bo jest nim świadomość. Świadomość bycia, czucia, widzenia. Świadomość koduje w sobie wszystko czego kiedykolwiek doświadczyliśmy. To dlaczego nie pamiętamy np. naszego urodzenia ? Ponieważ świadomość jak wszystko, nie jest idealna. Jest zablokowana, ograniczana. Barierą jest nie tylko ludzki strach czy brak umiejętności. Jest też nią sam mózg. Dlaczego dzieci szybko zapamiętują np. obrazki ? Bo ich rozum nie jest na tyle rozwinięty aby wiedzieć że musi coś ukrywać przed organizmem. Wraz z wiekiem pamięć się pogarsza bo nasz mózg zmniejsza zakres świadomości do jakiej mamy dostęp. Więc co jest kluczem do wiedzy ? Ćwiczenia pamięci. Proste, rutynowe zabawy pamięciowe pozwalają człowiekowi na pokonanie barier wiedzy. Dlaczego Kopernik „wstrzymał słońce ruszył Ziemię” ? Bo wiedział na jakiej podstawie działa ludzkość. Nie był geniuszem ale rozgryzł swój umysł, doprowadził go do takiego stanu, w którym mózg nie miał już sposobu na blokowanie pamięci. Wszystko ma swoje granice a granice są po to by motywować. Mówi się że granica to koniec, a tak naprawdę granica to nowy początek. Każdą granicę da się przekroczyć, swoją własną także.  







------------------------------------------------------------------------------------------------------------




No to  by było na tyle....
chyba czas się pożegnać....
serce mówi co innego...
ale rozum prosi...
chce oszczędzić cierpienia...
wie co lepsze....
i w końcu człowiek ulega....
poddaje się...
podświadomie wie...
wie że będzie dalej walczył...
ale w inny sposób...

Czas się pożegnać....
rozstać się....
nie macie pojęcia jakie to trudne...
bicie się ze sobą wszystkich emocji...
człowiek już sam nie wie co czuje...
ale chce odejść z honorem.....
i niech tak zostanie.....
już zawsze będę mogła powiedzieć że próbowałam...
nie wyszło...
trudno..
trzeba żyć dalej....
znaleźć sobie inne hobby...
inaczej realizować wyobraźnię....
ale nigdy o was nie zapomnę....
nigdy nie zapomnę o tej wspaniałej przygodzie...
o tym prawie roku...
który był tak wspaniały.....
bo poznałam was.....
z dumą mogę powiedzieć..
kocham was ! 
nigdy nie przestanę ! 



świadomość tego że zostawia się wszystko co się kocha jest bolesna.... ale jak najbardziej prawdziwa...
Jednak nie zapominajmy że każdy ból jest dobry.. każde cierpienie ma jakiś cel.... pozwala nam stać się silniejszymi..........



5 komentarzy:

  1. O boże...
    PRZEPRASZAM! PRZEPRASZAM! PRZEPRASZAM! PRZEPRASZAM! PRZEPRASZAM! PRZEPRASZAM! PRZEPRASZAM! PRZEPRASZAM! PRZEPRASZAM! PRZEPRASZAM! PRZEPRASZAM! PRZEPRASZAM! PRZEPRASZAM! PRZEPRASZAM! PRZEPRASZAM! PRZEPRASZAM!
    TAK BAAAAAAAAAAARDZO PRZEPRASZAM!
    ;_;
    Jestem okropna!
    Post dodany ponad tydzień temu a ja?
    Ja nie skomentowałam!
    Ale przejdźmy do rzeczy...
    Do oceniania tego dzieła...
    Ta część pisana prozą...
    Zakochałam się w niej ♥_♥
    Jest przepiękna!!!
    Przecudowna!
    Przeszłaś samą siebie!
    Ta część była po prostu...
    Prawdziwa!
    Powiem Ci też, że czytałam ją kilka razy!
    Bo jest naprawdę świetna!!! :)
    Natomiast...
    Druga część...
    Ta pisana wierszem.
    Jest równie przepiękna!
    Po prostu genialna!
    Na początku pomyślałam, że to prolog jakiegoś opowiadania, ale nie...
    Kiedy przeczytałam wersy
    "ale chce odejść z honorem.....
    i niech tak zostanie.....
    już zawsze będę mogła powiedzieć że próbowałam...
    nie wyszło...
    trudno..
    trzeba żyć dalej....
    znaleźć sobie inne hobby...
    inaczej realizować wyobraźnię....
    ale nigdy o was nie zapomnę....
    nigdy nie zapomnę o tej wspaniałej przygodzie...
    o tym prawie roku..."
    .
    .
    .
    Zrozumiałam...
    Proszę powiedz, że to jakiś głupi żart!
    Proszę Cię!
    Nie odchodź!
    Ja nie chcę!
    Ten blog jest cudowny tak jak jego autorka, która ma wielki talent!!!
    Proszę Cię powiedz, że źle zrozumiałam!
    Proszę...

    OdpowiedzUsuń
  2. U mnie w końcu nowy rozdział ;)
    Jak masz ochotę to zapraszam :3
    http://i-anger-pain-hate-and-one-direction.blogspot.com/2014/05/rozdzia-xxvi-cz3.html

    OdpowiedzUsuń
  3. HEJ KOCIE :(
    Nie wiem jak mam się z tb kontaktować ;x
    mam nadzieję, że piszesz :)
    może rozpocznij nowe opowiadanie :)
    cokolwiek postanowisz powiadom mnie ^^
    tymczasem zapraszam ;D
    http://i-anger-pain-hate-and-one-direction.blogspot.com/2014/07/rozdza-xxvii-i-przeprosiny.html

    OdpowiedzUsuń
  4. HEJ ;D
    Ja u mnie dodałam nowy rozdział więc jak chcesz to wpadaj ;D
    PS.
    Mam pytanie
    Pisałaś coś, że książkę piszesz :D
    Będziesz ją publikować ? :3
    Daj mi znać , ok ? *0*

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. http://i-anger-pain-hate-and-one-direction.blogspot.com/2014/07/rozdzia-xxviii_16.html
      a tu masz linka do tego nieszczęsnego rozdziału xD

      Usuń