wiersz cz.7

Cześć żabcie :* 

jak tam u was ? 

jak tam humorki na wiosne ? 

mnie smuci jedna rzecz :( 

nie komentujecie :( 

jak wam się podoba ? 

powiedzie ! 

możecie nawet na mnie na jechać że to jest głupie czy nudne ~!

ale chociaż skomentujcie...

wyraźcie swoją opinię...

czekam :* 

miłego czytania :*

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

spojrzał jej w oczy...

uśmiechnął się...

powoli wyszeptał....

„choć”...

ruszył w przód...

pewny siebie...

nie poruszony...

„gdzie ?”

nie wiedziała ja ma się zachować...

jak to rozumieć...

jak to odebrać...

„Coś ci pokażę”...

spuściła głowę...

spokojnie...

z gracją...

lekko przerażona...

szła za nim....

krok w krok....

nie zadawała głupich pytań...

nie rozmyślała nad tym co robi...

oddała się mu...

oddała się cała....

bo czyż nie takie jest przeznaczenie miłości ?...

wiedziała że może mu ufać...

on wiedział że może ufać jej...

właśnie dlatego chciał to pokazać...

coś co niedawno sam rozgryzł...

udoskonalił...

polubił....

Szli dość długo...

nie odzywali się ani słowem...

w końcu dotarli...

on usiadł na zboczu....

zbocze było pionowe...

jakby ściana....

na dole woda...

błękitna tafla...

„to nie zwykły klif...

nikt nie pamięta upadku z niego...

nie wiedzą co się z nimi działo...

dlaczego ?

rzecz prosta....

to brama...

ziemska granica piekła i nieba....

życia i śmierci...

człowiek to widzi...

dociera to do niego...

ale tego nie pojmuje...

nie jest w stanie....

to zbyt duży ból...

ludzki rozum wtedy cierpi...

przeokropnie...

więc woli inne wyjście...

zapomnienie...

zagubienie...

to wiele ułatwia...

człowiek nie wie o tym co się działo...

nie zadaje pytań...

nie szuka odpowiedzi....

nie wie że był tam...

że może się tam znaleźć po śmierci...

po prostu ma zablokowaną pamięć”...

zainspirowana...

zdziwiona...

zaciekawiona...

wpatrywała się w jedyny sens jej życia....

„piekło jest głęboko pod ziemią ?...

ja nie pamiętam tego...

nic nie pamiętam z tamtych chwil....”

uśmiechnął się serdecznie...

lekko złączył ich usta...

przytulił...

„Dobrze że tego nie pamiętasz...

to moja sprawka...

a mity o piekle są nieprawdziwe...

przesadzone...

piekło to świat równoległy...

kryje w sobie tajemnice...

a jest ich więcej niż sobie wyobrażasz”......