Rozdział 64

Perspektywa Harrego

Drzewa... Stojące jak słupy.. Rośliny nie zdające sobie sprawy z tego jaki stres teraz przeżywałem.. Nie wiem dlaczego się na nich skupiłem ale akurat teraz, to one tyły obiektem mojego zainteresowania... Powoli odwróciłem głowę w stronę Louisa. Mój wzrok zatrzymał się na twarzy przyjaciela. Był skupiony. Ale nie tylko. Jego skupienie było pomieszane ze smutkiem i złością. Brunet nerwowo ściskał kierownicę i dociskał pedał gazu. Nie miałem zamiaru zwracać mu uwagi. Mi też zależało na czasie więc nie poświęcając większej uwagi pośpiechowi przyjaciela przeniosłem wzrok na bruneta siedzącego z tyłu samochodu. Chłopak patrzył przed siebie pustym wzrokiem. W jego oczach dostrzegłem jednak coś wyjątkowego. Było w nich widać iskierki. Płomienie które informowały mnie o tym że Liam jest wyjątkowo rozdrażniony. Przez chwilę przeszła mi przez głowę myśl żeby wyciągnąć go z transu, ale zaraz się jej pozbyłem. Odwracając głowę w stronę jezdni wróciłem do mojej pierwszej pozycji. Słupki postawione po bokach jezdni przelatywały obok samochodu z prędkością światła. Nasz kierowca jechał już bardzo szybko. Patrzyłem przed siebie kiedy poczułem że tracę przyczepność. Poleciałem do przodu ale pasy powstrzymały moje ciało przed niebezpiecznym uderzeniem. Dopiero po jakimś czasie kiedy zacząłem z powrotem trzeźwo myśleć zorientowałem się co było przyczyną mojej chwilowej utraty panowania nad sobą. Zderzyłem się z tapicerką ponieważ Louis bardzo gwałtownie i z ogromną szybkością wszedł w zakręt, który znajdował się przed domem cioci Oliwi.

Nie czekając aż muzycy zaparkują samochód wybiegłem z pojazdu. Bez pukania otworzyłem drzwi i ruszyłem do środka. Przeczesując każdy pokój wzrokiem, poszukiwałem mojej zguby. Poczułem ogromną ulgę kiedy wbiegając do salonu ujrzałem dwie brunetki siedzące na kanapie. Powoli, próbując się opanować podszedłem do kobiet. Jedna z nich, nie wiedząc jak na się zachować po prostu wstała. Patrzyłem w jej zdezorientowane niebieskie oczy, a moje ręce całe się trzęsły. Nic nie powiedziałem tylko ją przytuliłem. To wyrażało więcej niż tysiąc słów pasujących do tej sytuacji. Dziewczyna tuliła mnie bardzo namiętnie. Czułem się jakby jej ramiona nie mogły się mną nacieszyć. Kiedy rozłączyłem nasz uścisk jeszcze raz spojrzałem jej w oczy. Jej spojrzenie w ogóle się nie zmieniło, ale dla nie których nie zręczną ciszę przerwało dwóch chłopaków. Jeden miał w ręce torebkę a drugi telefon.

• Wracamy ? - Zapytała Oliwia na co przytaknąłem jej głową. Ciocia dziewczyny przytuliła ją i wyszliśmy z jej mieszkania. Bez żadnych wyjaśnień wprowadziłem niebieskooką do pojazdu i zamknąłem za nią drzwi. Okrążyłem samochód i usiadłem za kierownicą. Kiedy reszta moich towarzyszy zajęła miejsca ruszyłem z piskiem opon. Nie jechałem bezpieczniej czy wolniej niż mój poprzednik ale jakoś czułem się pewniej kiedy to ja panowałem nad autem. Dla większości osób szybkość z jaką teraz się przemieszczaliśmy była niewyobrażalna ale dla mnie teraz liczyła się każda sekunda. Wiedziałem że muszę panować nad sobą i nad moimi myślami aby się w nich nie zatracić. Nie mogłem narazić moich pasażerów, więc zacząłem szukać czegoś na czym mógłbym się skupić. Moje przeszywające spojrzenie znalazło oparcie w posturze szczupłej brunetki. Może nie było tego po mnie widać ale wtedy gdy ją zobaczyłem miałem ochotę skakać z radości. Patrzyłem w lusterko i przyglądałem się dziewczynie ale nie trwało to długo. Patrząc na nią automatycznie przypomniałem sobie o jej kuzynce, tym samym o Niallu. Dopiero teraz dotarło do mojej kory mózgowej że zostawiliśmy go samego w domu. Nawet jeśli wykluczylibyśmy to że sam sobie mógł coś zrobić, to zostało nam przecież jeszcze to że ktoś mógł go napaść. Nerwowo nadepnąłem pedał gazu nie zwracając uwagi na konsekwencje tego ruchu...
  
  ---------------------------------------------------------------------------------------
  Wrażenia ? 
  Podobało się ? 
  Co będzie dalej ? :P
  CZYTASZ ? - PROSZĘ CIĘ KOMENTUJ !
  7 komów i nexxcik :) 
  Pozdrawiam wszyskich :)