Imagin z Niallem cz.6

Auu. Moja głowa... Moje ręce chyba płoną. Gdzie ja mam nogi ?!! Co z moimi powiekami ? Są ciężkie jak kamienie.... Czy to jest piekło ?! Tak chyba tak... bo w niebie chyba bym nie odczuwała takiego bólu. No cóż masz kobieto za swoje. Kochałaś... to idź do piekła. Mówią że najgorsza miłość to ta nieodwzajemniana. I mają rację. Zaraz zaraz.. czemu moja ręka się podniosła ? Nie widzę tego ale czuję. Dobra koniec tego co się dzieje.
Z błyskawiczną szybkością otworzyłam oczy i usiadłam. Niestety to był zły pomysł. Tak właśnie narodził się mój nowy siniak ponieważ osoba która przed chwilą podniosła moją rękę miała głowę na tej samej wysokości co moja po podniesieniu. Zasyczałam z bólu i chwyciłam ręką zranione miejsce.
- Ja.. przepraszam... - Dopiero kiedy usłyszałam głos przypomniałam sobie że przy mnie ktoś jest. Wystraszona spojrzałam na jak się okazało chłopaka i zaczęłam się odsuwać. Moje przerażone oczy mówiły same za siebie. Odsuwałam się z dość dużą prędkością nie zwracając uwagi na ruchy nieznajomego.
- Ejej.. spokojnie ja chcę pomóc.. - Jego przekonania nic nie dały. Wręcz przeciwnie. Teraz to już byłam wystraszona na śmierć.. co przy moim obecnym stanie mogło się stać. Kiedy dosunęłam się do końca łóżka zeszłam z niego. Uważnie patrząc na mulata wycofałam się w kąt pokoju gdzie kucnęłam. Schowałam swoją głowę w ręce i jak najbardziej potrafiłam, skuliłam się.
- Mała.. nie bój się.. - Chłopak powoli podszedł do mnie i kucnął przede mną. Czułam jego ciepły oddech na moich zziębniętych, bladych dłoniach. Podniosłam głowę i spojrzałam w czekoladowe oczy czarnowłosego. Widziałam w nich troskę. Nie wiem dlaczego ale wtuliłam się w niego. Może brak obecności innych osób albo tęsknota, sprawiły że myślałam że mogę mu zaufać. Chłopak nie sprzeciwiał się kiedy tuliłam się w niego jak w misia. Nawet czułam że głaskał moje plecy. Czyli faktycznie on nie ma złych zamiarów. Odsunęłam się od niego a on wziął mnie na ręce. Powoli podnosząc mnie z ziemi położył moje ciało na łóżku. Z uwagą obserwowałam każdy ruch chłopaka. Jego delikatne dłonie sprawiały że czułam że mogę mu zaufać. Kiedy już leżałam na łóżku chłopak delikatnie ale serdecznie uśmiechnął sie do mnie.
- Jestem Zayn.. - Powiedział patrząc na moje ręce. Na szczęście na nadgarstku nadal miałam bransoletki więc nie było widać moich ran.
- [T.I]... gdzie jesteśmy Zayn ? - Zapytałam. Dlaczego ? Może dlatego że nie miałam pojęcia w czyim łózku leżę. Chłopak łobuzersko się uśmiechnął.
- Jesteś w moim łóżku.. jesteśmy u mnie w domu.. - Uśmiech nie schodził z jego twarzy kiedy to mówił. A ja myślałam że jestem w piekle, no pięknie...
- A co z moim psem ? Gdzie Fafikiem ? !! - podniosłam głos a moje tętno przyspieszyło. Chłopak widział mój nie pokój i złapał moją dłoń. Nie zwracałam na niego uwagi. Latałam wzrokiem po całym pokoju. Moje ręce zaczęły się trzęść na samą myśl o tym że mogę stracić najbliższą mi "osobę".
- [T.I] spójrz na mnie !!! - Krzyknął czarnowłosy a ja popatrzyłam w jego oczy. Myślę że Zayn chciał za wszelką cenę utrzymać ze mną kontakt wzrokowy bo myślał że mnie to uspokoi.
- Twój piesek jest bezpieczny... - Powiedział i otarł świeże łzy spływające po moich policzkach. Wtedy usłyszałam trzask tak jakby drzwi i jakiś pisk. Ciche stukanie po podłodze mogło znaczyć tylko jedno. Po  chwili w drzwiach stanął brązowy radosny piesek. Fafik wskoczył na łóżko i zaczął mnie lizać. Ja byłam równie radosna jak on. Głaskałam go. Tuliłam. Cieszyłam się. Przestałam go pieścić dopiero kiedy zobaczyłam........


------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Hejka moje kochane :)
Jak tam w szkole ?
Macie kolejną część Niallerka :)
Podobała się wam :)
Tak jak we wcześniejszej części imaginu, jak będzie 7 komów wrzucam kolejną część :)
Dziękuję za komentarze :)
CZYTASZ ?! - PROSZĘ CIĘ KOMENTUJ
Liczę na was :*
Pozdrawiam wszystkie moje słoneczka :*